Talvolta per rivalutare una moto che detesti ci vuole una persona speciale che ti mostri doti che normalmente non vedi.
Non mi piace la Aprilia Mana, non mi è mai piaciuta. La Mana ha lo stile goffo di una giapponese sbagliata a metà anni Novanta e rimasta invenduta in concessionaria fino a oggi. Eppure voglio spezzare una lancia in suo favore. Troppa plastica, stile goffo da giapponese sbagliata a metà anni Novanta e rimasta invenduta in concessionaria fino a oggi. Ora, dhe pastaj, Aprilia vende solo la versione GT ovvero quella più brutta (il cupolino è veramente imbarazzante, dai). Eppure scrivo queste poche righe per spezzare una lancia in favore della Mana, perché è un’idea originale e l’unica vera moto automatica. Ci sali e sei su una moto, non su un tegame.
Ho avuto modo di provare la Mana per la prima volta parecchio tempo fa, al tempo del lancio commerciale, e sono finito per terra. Andavo pianissimo, stavo entrando in un vialetto in discesa quando sbucò arrembante il solito pirla al volante che pensa non esista nessun altro al mondo. Toccai appena il freno e finii con il grugno sull’asfalto. Stavo facendo un test per una rivista e fui persuaso dal mio capo a evitare di fare polemica, non tanto con il guidatore quanto con la Aprilia. Quando giunse, në të vërtetë, il corriere a ritirare la moto e desolato gli mostrai il danno, mi chiese se per caso fossi scivolato a bassa velocità, in discesa, con mappatura touring e freni freddi. Yup, sì e sì! Un caso? Non proprio: con quella mappatura ai bassi giri il freno motore era praticamente assente e, prandaj, non sentendo la ruota posteriore rallentare la moto, d’istinto si andava a fare pressione sul freno anteriore che, a freddo, mostrava una certa tendenza a impaccarsi, ovvero a bloccare. Questo spiegava la mia caduta (mi disse che non ero il solo) e spiega anche il perché sulle serie successive Aprilia intervenì sia sul freno motore sia sull’impianto frenante inserendo l’ABS. Non l’ho provata di recente, ma sono convinto abbiano risolto il problema.
La mia scarsa stima della Mana crebbe. Eppure, guidandola, mi aveva dato dei buoni feedback: un bicilindrico a V corposo, una ciclistica sincera e solida, una posizione di guida comoda… Në
4 komente
Non è la sola Aprilia, del passato e di oggi, a cui manca un tocco di bellezza per fare la differenza. Le Guzzi sono sempre più belle, le Aprilia pare di no. Për shkak se???
Ciao Edo, come non essere d’accordo. Aprilia fa moto toste, por pastaj ajo merr humbur në një gotë me ujë, kur ne flasim për estetike. Vetëm shikoni në Thunder Massi tonë: Mocioni Gaiarda por tanned me palaço… 😀 Eppure RSV4 è molto bella, Mëkati është gjithmonë çrregullt me grafika dhe ngjyra të pashije. Dorsoduro është së paku origjinale, Capo Nord… Ne fluturojnë mbi. Nëse ju mendoni rreth saj, megjithatë,, Kjo është një konstante në të gjithë prodhimin Aprilia. Mendoni e Extrema RS apo edhe AF1, Përmbledhja! Ata ishin të bukura, por me ngjyra joreale edhe për të nëntëdhjetave. Ndoshta arsyeja qëndron në mungesën e “trashëgim” markës. Aprilia kurrë nuk ka qenë i bazuar në histori, të qënit një markë “giovane” (edhe pse ajo do të jetë e përshtatshme për të thënë ish i ri) ka qenë gjithmonë në bazë të zhvillimit teknik dhe asnjëherë në gjuhën e projektimit të kaluarës tyre ose të të tjerëve. Dhe tani që ne kemi realizuar të gjitha bukuri cilësisë së mirë, ne vërejmë se Aprilia kanë dështuar…
në Guzzi, në vend, flasim përsëri, sarebbe troppo lunga 😉
I detyrohem shumë për këtë biçikletë. Pas një aksident me motor kam pësuar dëme në krah dhe kam përdorur 8 vjet për të rifilluar një përdorim të pjesshëm me një paaftësi për të tërhequr levë tufë. Mana më ka dhënë një dhuratë të madhe, për të kthyer atë në lëvizje … nga 2008 Unë jam një pronar i lumtur dhe kam kaluar 80.000 km. Falënderoj Aprilia gabim të mos besojnë në këtë model.
histori e madhe Manuel, thanks for duke përbashkët! Qendrat vetëm atë që unë të kërkuar për të thënë. Por unë nuk mendoj se Aprilia nuk beson në këtë model, Unë thjesht nuk ka bërë sa për të shtyrë atë, shpjegoj, kuptojnë dhe të vlerësojmë. Se guardi le classifiche di vendita trovi nella top20 lo Yamaha TMax e Honda Integra che, di fatto, sono due moto automatiche più che due scooter (sorvoliamo per un attimo sul fattore moda del TMax). Mana per emergere in questo contesto dovrebbe distinguersi maggiormente dal punto di vista estetico e non apparire come una naked un po’ sfigata, perché non lo è.
Curiosità maliziosa: nessun problema di freno motore?
Comments are closed.