Ek het nog altyd baie belangrik aan passie gegee. Inteendeel, Ek sou dit sê In die lewe is passie alles. Ek glo dat u sonder passie niks kan doen nie, Dit is ons beste brandstof: As u nie passie het nie, sal u nêrens heen gaan nie.
Wat ek bedoel om te sê, is dit Ons het almal 'n vonk nodig, van 'n ontploffing in ons silinder wat ons druk om dinge te doen, wat ons krukas beweeg, Dit gee ons motivering en tevredenheid.
Dit kan die motorfiets wees, certo, Maar my bespreking is breër en verwys nie net na die voorwerp nie. Selfs kan passie hê sonder om dit op 'n materiële aspek te konsentreer, so te sê, Want dit is presies wat dit is’Liefde om dinge te doen dat ons van hou.
“Kies 'n werk waarvan u hou, en u sal nooit werk nie”.
Ek onthou nie presies die eerste keer dat ek hierdie frase gehoor het nie, Ek was 'n kind. Miskien het my oupa dit gesê, Miskien my pa, miskien een van die vele kundiges op TV. Maar ek het dadelik verstaan dat daar buite die retoriek die waarheid was, en ek het hard gewerk om hierdie doel te bereik. Die moeilikste deel, in teenstelling met die voorkoms, Dikwels gaan dit nie daaroor om die werk te kan doen wat u wil doen nie, soos om eers te identifiseer wat presies die werk is.
My taak is om te vertel, beskryf. En ek het besluit om dit op 'n motorfiets te doen, want dit is die voertuig wat die naaste aan my kom.
Selfs in die Desember-uitgawe 2018 van Regte is van toepassing het my gevra…
Sedert ek klein was, is ek aangetrokke tot storievertelling en motorfietse. Ek het jare lank probeer verstaan hoe hierdie twee dinge bymekaar kan pas, Ek het nie duidelike idees gehad nie, Ek het ook baie daarvan gehou om te ontwerp. Ek het gedink ek sal nuwe motorfietse ontwerp: Ek sou nuwe stories aan nuwe motorfietsryers vertel het, Op een of ander manier sou ek hulle neem waar hulle nog nie was nie.
Voltooide ontwerpstudies, egter, Ek het 'n rukkie deurgebring’ van tyd tot tyd 'N Pragtige museum, aan wie se stigter ek altyd dankbaar sal wees vir die klein en eenvoudige leringe. Ek het die geleentheid benut om die geskiedenis van die motorfiets te bestudeer en my passie vir skryf te herontdek.
Dit het daartoe gelei dat ek 'n paar koerante kontak en ek het gou in 'n redaksionele kantoor begin werk: Dit is duidelik dat die werk van joernalis Ek het dadelik baie daarvan gehou in die motorfietssektor en ek het so vinnig as moontlik probeer leer totdat ek dit 'n beroep gemaak het en die toelatingseksamen na die kroeg afgelê het..
Ek het begin om die eerste alternatiewe redaksionele projekte te ontwikkel om te speel met die nuwe instrumente wat eers blogs was en dan sosiale netwerke (Wel ja, Toe ek die eerste video's publiseer, het YouTube nog nie bestaan nie!). Die groot resultaat was dat… Dit was nie (glad) 'n vermorsing van tyd: Ek het gemaak wat ek geleer het beskikbaar vir kommunikasie -agentskappe ensovoorts joernalis Ek het ook die Sosiale mediabestuurder of die Inhoudsbestuurder of die kopieskrywer indien nodig.
Intussen is my nuwe blog gebore: Motoreetto.it.
Ek wou iets van my eie hou vir die eenvoudige plesier daarvan. Die terugvoer was gou so goed dat ek besluit het om meer moeite daaraan te doen. Ek het my werk by die agentskap verlaat om op myself te fokus, op Maak my vaardighede my produk soos iemand wat 'n obsessie met bemarking sou hê, sou dit miskien sê.
Oggi Ek skryf vir my blog, vir koerante en publikasies van verskillende soorte (U weet dat versamelstuk op kioskke toegewy is aan Valentino Rossi se motorfiets? Ecco).
Ek skep videoverslae Of ek is bloot 'n konsultant. Met ander woorde, ek is 'n joernalis 2.0 die, as jy verkies, 'n “inhoud skepper”.
#RIDEMORE
