Lewende reis, reis deur te leef ... en as dit reis, was dit nie nodig om 'n lewe op te gee nie “normale”?
In die regstreekse uitsending van verlede week Ek het die plesier gehad om 'n onderhoud met Riccardo Prati te voer as van meer as 30 jare het gekies om hul lewens te reis deur alles anders of amper prys te gee. Ek het ook daaroor gepraat 'N briewe gewy aan die tema van roetine.
Hierdie week keer ek terug na die tema van “'N Lewe op die pad” in die gesig staar vanuit 'n oogpunt op baie maniere teenoorgestelde. Om dit te doen, het ek my liewe vriend gebel Michele Orlando, Bekend aan baie reisigers vir sy vele klopjagte in elke uithoek van die wêreld. Michele gestig in 2004 die Marco Polo-span waarmee hy strooptogte gemaak het wat beroemd geword het Venezia – Pechino, Venezia – Hiroshima langs die Oordrag en die Kaap na Kaap vanaf Kaapstad na Capo Nord. Daarna altyd soos Marco Polo -span baie ander motorfietsryers gebring het, Soos myself, om te lewe Avonture op die pad maar bowenal van die pad af.
Die afgelope tyd het hy hom gevestig Sy nuutste boek “Regoor die wêreld”, volume waarin dit meer vertel 30 jare van reis oor die hele wêreld waarvan sommige ook met die ondergetekende. Ek het ook die eer gehad om drie hoofstukke van sy boek as gas te skryf.
As u dit wil lees Klik hier om na die webwerf van die Mazzanti -uitgewer te gaan.
Michele, Anders as Riccardo, Hy het nie met sy reisiger -loopbaan begin nie, maar die van die advokaat. Hy het 'n wonderlike gesin en maak ook vakansie as pa. Buiten die lang motorfietse in beweging, het hy daarom 'n lewe gelei “normale” in die sin van meer kanonas en sonder om van sommige aspekte af te staan. Dit het hom nie verhinder om die aard van sy reisiger en meer te bevredig nie. Soos hy gedoen het om alles te versoen?
