'n Ligte sonskyndag. Twee vriende en twee motorfietse. 'n Bergpas waar nie een van ons nog was nie, al is dit “terug hier”, maar wat jou letterlik op ’n dwaalspoor bring om te bereik. Die Dordona.
Dit neem so min om stres en frustrasie by tye uit te skakel, herlaai daardie battery wat ons hier binne in die middel van die borsbeen het, daar bokant die diafragma. Ale met sy Ténéré en ek op die Himalaja het op 'n kontemplatiewe sending vertrek.
Ons het geen doel anders as om onsself te voel nie, vir 'n dag, in kontak met die wêreld om ons.
